Eski Bayramlar tadında Bayramlar dilerim…

Çok eskidendi belki el öpmeler, kenari dantelli mendiller içinde sekerler,avuca zor sigan kocaman 2,5 liralik bayram harçliklari…
 
 Postacinin getirdigi, uzaktaki dostlarin  bayramikutlayan  bayram kartlari…
 
Aniden yok oldular, yittiler eskilerde bir yerlerde.
 
Yillarca sadece seyahate gidenler tesadüfen karsilastilarsa kutladilarbirbirlerinin bayramlarini.
 
Bayramlaşmalar zoraki oldu, ziyaretler mecburi….Bu hale gelmesinin nedeni belki değişen çağdı, belki geçmişin aşırı baskısı…
Sevmeyi, hatırlamayı, paylaşmayı unuttuk hızla akıp giden zamanın içinde…Zamanın içinde biz de kaybolduk…Yittik, gittik…
Bayramlar artık sadece birer “firsat” oldu, yorgun bedenlerin dinlenmesi için…
 
 Unuttuk bize ait olan güzel değerleri, sevmeyi, sevilmeyi, hatırlamayı, dostluğu, paylaşmayı…
Unuttuk aile kavramını, dost kavramını…Günübirlik yaşamaya başladık…
Önce geleceğe hazırlanalım dedik…Sonra anı aşayalım dedik…
Kendimizi kişisel gelişmelere verdik, ama sosyal gelişmelerden uzaklaştık…
Unuttuk bizi sevenleri, “benci”l olduk…
Oysa gerçek dostlar, gerçek bizi sevenler bizi hiç unutmadılar…Beklemeye koyuldular özlemle…Biraz kırgın ama hep umutla… 
Her bayram kenarı oyalı mendilleri, renkli bonbonları hazırladılar ve beklediler….Beklediler, beklediler, beklediler….
 
Yillarca sadece seyahate gidenler tesadüfen karsilastilarsa kutladilar birbirlerinin bayramlarini.


 Bayramlaşmalar zoraki oldu, ziyaretler mecburi….
Bu hale gelmesinin nedeni belki değişen çağdı, belki geçmişin aşırı baskısı…
Sevmeyi, hatırlamayı, paylaşmayı unuttuk hızla akıp giden zamanın içinde…
Zamanın içinde biz de kaybolduk…Yittik, gittik…
Bayramlar artık sadece birer “firsat” oldu, yorgun bedenlerin dinlenmesi için…


 Unuttuk bize ait olan güzel değerleri, sevmeyi, sevilmeyi, hatırlamayı, dostluğu, paylaşmayı…
Unuttuk aile kavramını, dost kavramını…
Günübirlik yaşamaya başladık…
Önce geleceğe hazırlanalım dedik…Sonra anı aşayalım dedik…
Kendimizi kişisel gelişmelere verdik, ama sosyal gelişmelerden uzaklaştık…
Unuttuk bizi sevenleri, “benci”l olduk…
Oysa gerçek dostlar, gerçek bizi sevenler bizi hiç unutmadılar…
Beklemeye koyuldular özlemle…Biraz kırgın ama hep umutla…
Her bayram kenarı oyalı mendilleri, renkli bonbonları hazırladılar ve beklediler….
Beklediler, beklediler, beklediler….


 Ve birgün sanal alemle tanistik ve yeniden hatırladık bayramlasmanin keyfini…
Kenari dantelli mendiller, parlak kagida sarılı sekerler, madeni 2,5 liralik bayram harçliklari yoktu belki ama :
bir küçük haber vardi dostlardan : uzun süredir karsilasmadigin, hala ayni adreste olup olmadigini  bilmedigin…


Sanal da olsa hatirlandigini, unutulmadigini ögrendigin..


               Yaşamın kaynağı “sevgi”yse eğer,
                           Sevgi bir şeyleri “paylaşmaksa”,
                                     Paylaşmak “dostluk”,
                                            Dostluk  “hatırlanmaksa” eğer :


 Bir avuç dua, bir kucak sevgi, bir sıcak mesaj kapatır mesafeleri, bileştirir gönülleri,
Bir sıcak gülümseme, bir ufak hediye daha da yakınlaştırır birbirimizi,
Bayramlar berekettir, umuttur, özlemdir…
Yarınlar niyettir, dualarınız kabul, sevdikleriniz hep sizinle olsun….
Kalbiniz nur, yuvanız huzur dolsun…


Ve eski, tek yaprak bayram kartlarında yazildigi gibi:
 Bayramımız Kutlu Olsun…